Voor mijn achtste verjaardag kreeg ik van mijn oom Henk het Groot Nederlandsch Spreekwoordenboek. Ik vond het fascinerend dat er ontelbare uitdrukkingen en zegswijzen waren, om je gevoel of mening mee uit te kunnen drukken. Ook de herkomst van ieder spreekwoord stond er keurig bij vermeld. Niet zelden bleek het afkomstig uit de bijbel of een ander historisch geschrift. Juist nu we in deze tijd te maken hebben met een calamiteit van bijbelse omvang, schieten me vaak zinnen uit het spreekwoordenboek van oom Henk te binnen. Dit blog gaat over de storm en het anker: waar ik woorden vind om betekenis te kunnen geven aan de situatie waarin ik me bevind.
Dit is het ziekenhuis waar mijn dochter ter wereld kwam en waar wij liefdevol werden begeleid in de eerste uren van ons kleintje. Dit is het ziekenhuis waar wij jaren later na een valpartij naar binnen stormden met een bebloed kind en kundig werden geholpen. Dit is het Deventer Ziekenhuis. Ons Ziekenhuis. Waar vijftig zorgverleners op de IC momenteel twaalf-uursdiensten draaien. Waar gedreven zorgprofessionals presteren op de toppen van hun kunnen. Ik wil iedereen in dit mooie ziekenhuis uit de grond van mijn hart succes wensen in deze tijd. Ik geloof in jullie. Jullie kunnen het. Zet hem op!
Hoop doet leven
Met ons zorgsysteem onder grote druk en media vol zorgwekkende berichten, is het nu soms zoeken naar bronnen van hoop. Gelukkig bereiken mij dagelijks verhalen van collega’s, klanten, vrienden en familie die mij hoopvol stemmen. Nu we zowel voor werk als privé met zovelen afhankelijk zijn van technologie om verbinding met elkaar te houden, ben ik meer dan ooit trots op onze IT Helden. Op onze Professionals die op diverse locaties in Nederland de IT-ruggengraat van organisaties draaiende houden. In uitgestorven kantoor- en schoolgebouwen of juist in druk bezette zorginstellingen zijn ZIJ keihard aan het werk zodat WIJ in Nederland in allerlei sectoren ons werk, studie en privécontact op afstand kunnen voortzetten. Of het nu gaat om onderwijs, telecom, logistiek, hulpdiensten, defensie of het publieke domein. Hun doel is dat we ons werk kunnen doen, zonder hinder of hiccups. Ik ben trots op Saskia bij de GGD Zuid Limburg, op Rick, Nikki en Lisa in het Bernhoven Ziekenhuis, op Marnix bij Stenden Hogeschool. Ik ben trots op al onze Yacht IT Professionals. Op hun inventiviteit en doorzettingsvermogen om hun werk te blijven doen. Zodat ieder ander ook zijn of haar werk, studie of contact met dierbaren kan blijven voortzetten. Zij inspireren mij om hoop te houden, mijn werk zo goed mogelijk te blijven doen en te vertrouwen op de toekomst.
Van de nood een deugd maken
Mijn collega Thomas, Directeur van Yacht Trainees, houdt een dagboek bij waarin hij zijn ervaringen met de situatie deelt met alle Trainees. En ik mag ook meelezen. Deze week stond daarin een greep uit de ervaringen van zijn consultants met het 100% op afstand werken. Fijne inzichten. Ik neem ze als tips ter harte:
- Digitaal klanten spreken gaat makkelijker dan gedacht en heeft zeker toekomst. Ook merk ik dat je klanten op een andere manier leert kennen en een kijkje in hun woonkamer kunt nemen
- Ik ben veel buiten met dit mooie weer en bij veel bewegen ben ik productiever dan wanneer ik de hele dag zit. Dat wil ik blijven doen
- Webinars zorgen voor een lerende omgeving, ze zijn leuk en kosten weinig tijd
- Ik voel me meer verbonden met collega’s doordat ik meer doorvraag hoe het met hun gaat. Dat ga ik proberen blijven te doen
- Deze tijd verbroedert en gaat voor lange termijn betere relaties opleveren
- Een dagafsluiting om te bespreken wat er allemaal gebeurd is op een dag, geeft een goed gevoel en wil ik doorzetten
- Het kan zomaar voor veel minder file zorgen in de toekomst, doordat mensen sneller digitaal met elkaar gaan afspreken.
Doel heiligt de middelen
Een relatie van mij is IT manager bij één van ‘s lands grootste bouwbedrijven. Ik ontving van hem een e-mail in de eerste week van de semi-lockdown: “Nadat het virus is overgewaaid kan zelfs de meest doorgewinterde digibeet online videovergaderen. Dat is dan weer het voordeel”. Het klinkt natuurlijk een beetje als een wrange grap. Maar de realiteit van innoveren in een corporate organisatie is natuurlijk wel, dat alleen ‘nut’ voor veel mensen niet genoeg is om een nieuwe technologie uit te proberen. Laat staan om bij enige tegenslag ook vol kunnen te blijven houden. Nu er ‘noodzaak’ in het spel is, verandert dit de context en daarmee ons gedrag volledig. Doorlooptijden van jaren worden ineens uren. Want het moet. Nood breekt wet. Het doel heiligt de middelen. Iedereen doet het. Dus ik ook. Jaja...daar hebben we hem dan: het ‘heilige moeten’. De zachte, maar o zo zoete drang en dwang. De mix van omgevingsinvloed en faciliterende omstandigheden. De natte droom van iedere product owner, change manager, implementatiespecialist of andere verandergoeroe. Binnenkort hebben ze allemaal een nieuwe ‘mind frame’-vraag in hun gereedschapskist: “Stel er is weer een virusuitbraak en je zit in thuis-isolement, hoe zou je er dan naar kijken?” Want een kat in het nauw maakt rare sprongen. Soms gelukkig ook grote sprongen vooruit.
Een goede kapitein bewijst zich op de woeste zee
In mijn eigen organisatie en bij klanten zie ik kapiteins hun schip door deze woeste zee sturen. Maar waar ga je als leider zelf te rade in deze tijden? Hoe weet je wat je mensen nodig hebben? Welke lessen kunnen we hierin van elkaar leren? Mij trof dit artikel van Isaac Chotiner in The New Yorker. Hij spreekt met Antonio Dajer, een noodarts in Manhattan die momenteel coronaviruspatiënten behandelt. Tijdens 9/11 was Dajer adjunct-directeur van het dichtstbijzijnde ziekenhuis van het World Trade Center. De vliegtuigen sloegen in tijdens een van zijn diensten. In gesprek met Isaac Chotiner deelt Dajer hierover dit inzicht: “Ik denk dat mijn grote les van 9/11 is, wat medisch personeel betreft dat met een noodsituatie te maken heeft, dat als je getrainde artsen, verpleegsters, arts-assistenten, verpleegkundigen en alle medische zorgverleners duidelijke richting en voldoende middelen geeft, ze zichzelf organiseren en zeer indrukwekkend werk doen. De sleutel is een duidelijke richting en een duidelijke toewijzing van ruimte en middelen. Dit advies neem ik als ankerpunt. Voor mijn rol in mijn eigen organisatie en voor mijn vertrouwen in de Nederlandse zorgverleners.
