Onderweg naar de Bridgestone World Solar Challenge

Wij kunnen dit ook

Vijf technische studenten besluiten dat ze een verschil willen maken. Met de gedachte: wij kunnen dit ook, bouwen ze hun eigen zonneauto. Als snel blijkt dat ze het met de kennis van elektrotechniek en werktuigbouwkunde alleen niet redden. Langzaamaan dijt het team uit, en met 26 studenten sterk maken ze zich op voor de winst van de Bridgestone World Solar Challenge. Een bizarre challenge in de outback van Australië; 3000 km van Darwin naar Adelaide. Meedoen alleen is niet voldoende, ze willen winnen down under en daarmee het noorden van Nederland op de kaart zetten.

En het is volgens Jeroen niet toevallig dat de gekozen challenge een link heeft met duurzaamheid. “We hebben gekozen voor een relevant thema. En doordat het doel is: zo snel mogelijk van Darwin naar Adelaide, ga je aan de slag met die technologische ontwikkeling en daardoor dragen we hopelijk ook bij aan weer nieuwe toepassingen, nieuwe technieken, die uiteindelijk ook in een breder gebied gebruikt kunnen worden.” En als voorbeeld noemt hij de elektronica voor het maximaliseren van de zonneopbrengst. In een minder geavanceerde versie zit deze in zonnepanelen op huizen. 

Innovatie

Er was niets, het team startte van scratch. En door die frisse start konden ze zaken juist ook op nieuwe manieren bekijken. Jeroen: Wat voor concept kunnen wij verzinnen dat anders is dan dat van de andere teams?

Green Lightning, zoals de zonneauto is gedoopt, kent dan ook wel enkele technische hoogstandjes. Jeroen: “De motor is in een jaar tijd ontwikkeld. Op een andere manier en daardoor enorm efficiënt” En er is meer. “We hebben met een partij samengewerkt voor een soort van oppervlaktestructuur om de uiteindelijke efficiency van de zonnecellen te verhogen. Dus meer energieopbrengst uit de zonnecel door een soort van folie die daar overheen ligt.” Ze verwerken 4-wielsturing in de stuurstang, waardoor de achterwielen bij een grote uitslag meesturen. En door een druk op de knop kan de hele auto een beetje scheef gezet worden. “Afhankelijk van waar de wind vandaan komt, kun je spelen met hoe je de auto in de wind richt. Wat energievoordeel op kan leveren of een bepaalde stabiliteit.” Deze aerodynamische zonneauto is met zijn 140 kilo echt een lichtgewicht.

Teamwork

Jeroen is enorm trots dat het team dit met al zijn diversiteit in zo’n korte periode heeft kunnen bewerkstelligen. Kwaliteiten en talenten vanuit het mbo, hbo en wo samen. Vakmanschap gecombineerd met de kennis om te ontwikkelen en te berekenen. Een team dat zich volop inzet en elkaar respecteert. Maar dat teamwork niet vanzelf gaat, blijkt ook maar weer uit het verhaal van Jeroen. “We begonnen met een klein groepje, dat groeide naar tien en dan wordt het al wat lastiger. Maar bij vijftien mensen is overleg niet meer mogelijk.” Door de traagheid wordt besloten subteams op te richten. Uiteindelijk is er een communicatieteam, een elektronisch team, een mechanisch team en een team dat verantwoordelijk is voor de organisatie. 

De leads per groepje komen vaak samen en het team met regelmaat. “Een keer in de twee weken op maandag was er een teammeeting, hét moment om problemen in het team te bespreken en belangrijke mededelingen te doen”, vertelt Jeroen. “En we maakten gebruik van scrum. Per groepje een eigen scrumteam en een eigen scrumbord met een helder overzicht per twee weken en eigen proces meetings.” Teambrede issues, zoals samenwerking, vertrouwen en normen en waarden, worden in de teammeetings besproken.  

Als Australië in zicht komt, laten ze zich als team trainen door de landmacht. Pijnlijk en hier en daar shockerend. Jeroen: “De meest simpele opdrachten konden we soms niet goed uitvoeren door gebrek aan goede communicatie.” Gelukkig kregen ze ook de tools aangereikt om te verbeteren.

Proces

Begin 2017 ontstaat het idee en in het najaar van 2017 vliegen twee teamleden en enkele partners richting Australië om de boel te verkennen. Ze willen niet pas in 2019 tegen alle fouten aanlopen. En dan, begin 2018, is de allereerste zeepkist klaar. Volledig conform het reglement. Het zonnedak moet bijvoorbeeld aan bepaalde afmetingen voldoen om zo de snelheid te maximaliseren voor het rijden op de openbare weg.  

Testen en kijken, de eerste fouten en storingen worden verholpen. Vanaf de zomer van 2018 tot aan januari 2019 wordt er gewerkt aan het uiteindelijke ontwerp. In januari worden de eerste mallen gemaakt voor de buitenkant van de auto en in de tussentijd wordt de elektronica ontworpen en ontwikkeld. En dan eindelijk komt in mei 2019 alles samen. “Die romp die de werkplaats inrijdt, echt een magisch moment”, vertelt Jeroen. Eindelijk staat daar iets tastbaars. 

En terwijl er hard wordt gewerkt aan de auto, zorgen de coureurs ervoor dat ze in topconditie raken. Zowel fysiek als mentaal. En dan blijkt ook de logistiek nog een dingetje, want hoe krijg je zo’n auto naar Australië? Jeroen: “Half mei vertrekt de accu per boot, vanwege alle veiligheidseisen. De auto zelf volgt later per vliegtuig.” En dan als laatste volgt ook het team in augustus.

Highlights

Green Lightning doorloopt en doorstaat alle keuringen in Australië. Zowel de inspectie op onderdelen als de dynamische testen, zoals slalom, rem en stabiliteit. En dan de kwalificatie. Trots vertelt Jeroen dat Green Lightning de kwalificatierace won, en dat niet alleen, meteen ook maar de snelste tijd ever neerzet met 143 km per uur.
Een momentje om te vieren, maar we beseffen ook dat de race dan nog niet begonnen is. Je moet je eigen race nog rijden gedurende 3000 km. 

Het is zover: de auto’s rijden van 08.00 tot 17.00 uur en houden verplichte controlstops van een half uur. De communicatie vanuit de zonneauto met de strategie auto die erachter rijdt, is van groot belang. Want in het zo snel mogelijk afleggen van de rit, ben je afhankelijk van het weer. “Als je ineens wolken hebt, heb je minder zonne opbrengst en kun je minder hard rijden, want anders eindig je met een lege accu ergens op de helft. En daarvoor heb je een heel strategiemodel en dat rekende bij ons uit, rekening houdend met de invloed van het weer - hoeveel zonneschijn en windkracht en -richting - hoe hard we per stuk moesten rijden.” En dat zorgt voor spannende momenten, volgens Jeroen. “In theorie heb je natuurlijk een bepaald model en bepaalde verwachtingen van die auto, maar in de praktijk, ja die auto, dat is allemaal handwerk, dus dat wil niet zeggen dat-ie helemaal hetzelfde doet als het theoretische model omschrijft.” Non-stop communicatie vanuit beide auto’s dus. 

Green Lightning komt als vierde over de finish en dat is een geweldige prestatie voor het team, de partners en het noorden van Nederland.

Wervingscampagne

Tot een maand na de race had Jeroen last van afkickverschijnselen. Inmiddels is hij student-af en samen met het oude team begonnen met een wervingscampagne om een team te vinden voor de challenge van 2021.