Een terugkerend thema in de Supply Chain is wanneer we moeten produceren en hoeveel. In de regel is deze taak weggelegd voor de planner. En in veel gevallen is hij afhankelijk van de informatie die het systeem hem kan aanbieden. Specifieker nog de frequentie van die informatie. Te denken valt aan een mismatch tussen het moment wanneer je een beslissing moet maken en het moment waarop je cruciale informatie ontvangt voor een weloverwogen beslissing. In dit artikel stellen wij onszelf de vraag of een autonome Supply Chain haalbaar is?
Het maken van een autonome Supply Chain gaat niet om zoveel mogelijk meetpunten in zoveel mogelijk onderdelen zetten en dan vervolgens denken (of hopen) dat we hierdoor inzichten kunnen verwerken. Wij zien hier een aantal belangrijke aspecten:
Ten eerste moet er een onderscheid gemaakt worden tussen ‘relevante’ en ‘niet-relevante’ data. Want niet alle data kan worden omgezet naar informatie.
Ten tweede, data behouden brengt nieuwe kosten en extra complexiteit in de ICT-architectuur met zich mee. In de supply chain zetten we niet de maximale voorraad neer van alle ’voorraadartikelen in de portfolio om een vergelijkbare reden: de opslag kosten worden astronomisch hoog en de logistieke infrastructuur om dit alles bij te houden is extreem complex. Hierdoor moet met data-ontsluiting net zo bewust worden omgegaan: meer is niet hetzelfde als beter.
De weg naar een autonome Supply Chain
De weg naar een autonome Supply Chain vindt bijzonder genoeg zijn fundament in een menselijke behoefte. Het is de menselijke nieuwsgierigheid en vaak onze frustraties die ertoe leiden dat wij meer grip willen krijgen op ons directe werkgebied. Dit kan een Supply Chain planner zijn die nu eens duidelijkheid wil over de voorraadposities van zijn toeleveranciers Of het is de productieplanner die een betere indicatie wil krijgen over het aantal defects van een productielijn. Deze drang naar meer vat op de directe business is de reden waarom de Supply Chain planner naar externe datasets gaat kijken. Maar het is diezelfde drang die de productieplanner ertoe drijft het gezichtsveld inwaarts te keren naar een specifieke productielijn en de mogelijkheden bekijkt van het uitlezen van de machine op een gestructureerde manier.
De weg naar een autonome Supply Chain is grotendeels een organisch proces, bezaaid met veel van dit soort kleine gepassioneerde projecten die de directe werkomgeving van een werknemer verbeteren. In deze projecten zit namelijk impliciet een bedrijfslogica verborgen. En als een werknemer deze externe dataset nodig heeft omdat zijn bestaande applicatielandschap deze informatie niet aanbiedt, betekent dit impliciet dat het autonome systeem deze koppeling hoogstwaarschijnlijk ook nodig heeft om d.m.v. Machine Learning of Deep Learning aan dezelfde informatie te komen.
Hoe kunnen wij onze Supply Chain ‘autonomeren’?
Hoe kunnen wij onze Supply Chain ‘autonomeren’?Dit lijkt sterk af te hangen aan de vraag hoe ‘vrij’ het bedrijf zijn mensen laat om hun eigen informatieproblemen te kunnen oplossen, gekoppeld met de manier waarop de organisatie omgaat met het bewaken van de globale consistentie van de onderliggende data.
Globale consistentie is belangrijk want als je alle werknemers loslaat in het oplossen van zijn eigen informatieproblemen, dan ontstaan er goede lokale oplossingen (lees: wild groei aan lokale excel sheets) maar slechte globale vooruitgang.
Je mist dan de synergie die zo belangrijk is om de oplossingen van anderen te hergebruiken in een nieuw probleem.
Maar we moeten een stapje dieper, want wat betekent autonoom nu eigenlijk in deze context?
Het centrale idee is dat de Supply Chain dusdanige toegang heeft tot de juiste data en de juiste geprogrammeerde ‘intelligentie’ (Machine Learning) waardoor het oorzaak en gevolg kan verbinden. Als een autonoom systeem het signaal (van bijv. weer.nl) krijgt dat er een storm is in de omgeving van een fabriek in Taiwan dan informeert het systeem de planner over de verwachte vertraging voor de betrokken orders. Het liefst met een aantal vooruitgewerkte scenario’s die het voorlegt aan de planner om de vertraging te minimaliseren, waarbij de planner uiteindelijk kiest welke scenario gevolgd moet worden.
Een ander voorbeeld:
Het systeem doet een constante analyse op social media op verschillende relevante zoekwoorden die betrekking hebben op de producten die de organisatie verkoopt. Vandaag blijkt uit analyse dat er een significante toename is in het gebruik van een zoekterm. Het systeem overlegt zijn bevindingen aan de planner met een sentiment analyse. Daaruit blijkt dat een beroemdheid goede dingen heeft gezegd over hun product en zijn volgers posten dat zij het product ook hebben gekocht! Door middel van een vervolganalyse zijn de klantregio’s bekend en kan deze info meegenomen worden in de productiebespreking later die dag.
Dit zijn slechts een paar ‘simpele’ voorbeelden maar de lezer zal vrij snel meerdere en complexere bedenken. Wat opvalt is dat de grenzen van traditioneel SCM nog verder zullen vervagen Weer.nl zou nog ‘traditioneel’ gebruikt kunnen worden voor lokale productie (lees: ijsjes) maar voor buitenlandse productielocaties komt dit minder voor. Social media is het ‘traditionele’ domein van marketing maar dat hoeft niet de enige plek te zijn waar deze informatiestroom nut kan hebben.
Dit brengt ons tot het laatste component voor onze ontwikkeling naar een autonome Supply Chain en dat is een fundamenteel component. Het betreft namelijk een paradigma verandering binnen de organisatie. Het traditionele idee in een organisatie is dat wij afdelingen hebben die zich bezig houden met hun eigen ding.
Het huidige model is een hoeveelheid eilanden die via management en op CEO niveau uiteindelijk bijeenkomen. Dit is al decennia een achterhaald begrip en het staat haaks op een autonome Supply Chain omdat deze niet denkt in afdelingen maar in informatiestromen. De autonome Supply Chain gebruikt de informatie die relevant is voor verdere analyse, ongeacht van welke afdeling deze informatie van oudsher komt.
Wij moeten ons een andere definitie van een organisatie aanleren, een die beter in lijn loopt met de huidige informatie werkelijkheid. Een organisatie is niet meer de plek waar een specifiek product wordt gemaakt maar een plek waar een unieke set van informatie wordt gecombineerd om zijn marktaandeel van een specifieke set van producten te vergroten/behouden.
In dat perspectief zijn wij geen Supply Chain Professionals meer die onderdeel zijn van de SCM afdeling maar wij zijn Informatie Professionals met een specialisatie in Supply Chain. Wij zijn in dienst van een bedrijf om de informatie in onze specialisatie zo nuttig mogelijk te maken voor onszelf en de organisatie als geheel. De rol van alle traditionele afdelingen kunnen vanuit dit perspectief opnieuw worden geïnterpreteerd. Informatie wordt dan gezien als de bindende factor van een organisatie en het is niet de taak van de CEO’s om de segregatie binnen de organisatie weg te poetsen; een transparante informatiebehoefte en -levering is de organisatie.
Is de autonome supply chain haalbaar?
De eerste twee punten:
- Vrijheid om je directe werkomgeving te verbeteren/verrijken met meer relevante informatie.
- De discipline om deze individuele verbeterprojecten consistent aan de gehele organisatie aan te bieden.
Bovenstaande punten zijn acties waar verschillende bedrijven hun stappen in hebben gemaakt. Te denken valt bijvoorbeeld aan een Analytics afdeling die als taak heeft dit soort projecten met de werknemers op te pakken en aan te bieden in het algemene Business Intelligence pakket en zorg te dragen voor de globale consistentie van de data, doorgaans in datzelfde pakket.
Echter gaat het laatste punt veel dieper:
- Van een traditionele lijnorganisatie naar een organisatie dat een plek is waar unieke informatiestromen op dusdanige manier worden gebruikt waardoor het zijn marktaandeel vergroot of behoudt in zijn specifiek domein.
Dit punt is een stap te ver in het bedrijfsleven. Desalniettemin is het een cruciale stap die gemaakt moet worden om een autonome Supply Chain tot stand te brengen. En hierdoor zal het er dan ook nooit komen. De gevestigde belangen in de huidige bedrijfshiërarchie (lees status quo) zullen deels uit angst en deels uit onwetendheid dit laatste punt (onbewust) tegenwerken.
